فیلمنامه از لحاظ طول زمانی به سه دسته تقسیم می شود:

۱-موضوع 

۲-ایده-یعنی شخصیت و مسئله اما هر ایده ایی نمیتونه تبدیل به داستان و ماجرا بشه...کسی میتونه مثال بزنه

باید مسئله داشته باشه همون اتفاق

اتفاقی که مسیر قصه رو جذاب کنه عوض کنه

۳-طرح

۴-تاویل (رمزگذاری)

                                                      

دسته بندی فیلمنامه در بخشهای مختلفی انجام می شود و نمی توان فیلمنامه را فقط در یک موضوع خاص دسته بندی کرد.

فیلمنامه از لحاظ طول زمانی به سه دسته تقسیم می شود:

فیلمنامه کوتاه: این فیلمنامه در کمترین زمان ممکن و با کمترین حجم، یک موضوع ساده را مطرح می کند. در این فیلمنامه مجالی برای پرداختن به موضوعات فلسفی نیست و ... . برای شناخت بهتر فیلمنامه کوتاه می توانید به پستهای آموزشی قبل مراجعه کنید.

فیلمنامه شبه بلند (نیمه بلند) : فیلمنامه ای است که تمام قوانین فیلمنامه کوتاه را ندارد، زیرا علاوه بر شخصیت اصلی، شخصیتهای فرعی هم در داستان حضور دارد و ممکن است علاوه بر موضوع اصلی، حوادث فرعی هم در داستان حضور پیدا کند و تا حدودی شخصیت پردازی فیلمنامه بلند در آن اتفاق بیافتد. در کل این نوع فیلمنامه ها را نیمه بلند میگویند چرا که شباهتی به فیلمنامه بلند دارند. معمولا زمان این گونه فیلم ها بین 35 تا 40 دقیقه است.

در این مورد می توان فیلم (خدا می آید) مجید مجیدی را نام برد.

فیلمنامه  بلند : فیلمنامه بلند در ساده ترین تعریف خود، فیلمی است که زمانی بین 90 تا 120 دقیقه دارد و داستانی را بیان می کند که زاده ی ذهن نویسنده است. فیلمهای داستانی تلویزیون و فیلمهای سینمایی را می توان در این دسته قرار داد.

هر کدام از این سه مورد نیز می توانند بر اساس معیارهایی به دسته های دیگری تقسیم شوند و ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند. 

فیلمنامه را از لحاظ نوع روایت نیز می توان در چند دسته گنجاند. مانند: 

فیلمنامه داستانی : فیلمنامه ای که داستانی را بیان می کند، دارای شخصیت است و در بسیاری موارد ساختار خاصی برای نوشتن آن رعایت می شود که همه ی اینها بستگی به کوتاه، بلند و نیمه بلند بودن فیلمنامه دارد.

فیلمنامه مستند: فیلم مستند چون با دنیای واقعی سر و کار دارد و همه ی جرئیات و صحنه های آن در ذهن نویسنده نمی گذرد، نمی تواند فیلمنامه ای مانند فیلمنامه داستانی داشته باشد که در آن همه چیز مشخص و واضح است و حتی برای دیالوگهای به کار برده شده در آن فکر شده است. فیلمنامه مستند در واقع می تواند طرح ابتدایی از کاری باشد که مستندساز قصد انجام آن را دارد. فیلمنامه مستند در اصل باز آفرینی واقعیت است . که البته مستند شیوه های مختلفی دارد ازجمله مشاهده گر ، خود بیان گر ، پرتره .... که البته از حوصله این مقال خارج است ودر جای خود به آن خواهم پرداخت .

فیلمنامه انیمیشن: انیمیشن در واقع جان بخشیدن به اشیاء، اشکال، اجسام و ... است و به عنوان یک شیوه ی اجرایی در سبکهایی وجود دارد که قادر به خلق هر نوع داستانی است و کلیه موضوعات داستان را می توان در قالب انیمیشن نوشت و به اجرا درآورد. در واقع آنچه در تخیل انسان می گذرد، می تواند در فیلمنامه انیمیشن نوشته شود و چون تخیل انسان بسیار گسترده است، موضوعات و فضای فیلمنامه انیمیشن نیز بسیار گسترده است. باید دقت کرد که سعی کنیم فیلمنامه انیمیشن درباره ی موضوعی باشد که در دنیای واقعی نمی توان آن را به تصویر کشید.

از لحاظ موقعیت ساختاری نیز می توان فیلمنامه را به دو دسته زیر تقسیم بندی کرد:

فیلمنامه شخصیت محور : در این فیلمنامه شخصیت است که ماجرا را پیش می برد و یا متوقف می کند. در واقع کانون اصلی فیلمنامه و محور توجه داستان وجود آن شخصیت است. گاهی اوقات یک فرد خاص ویژگیهایی دارد که نویسنده را به نوشتن فیلمنامه ای درباره ی آن شخصیت سوق می دهد. درباره ی فیلمنامه شخصیت محور مثالهای فراوانی می توان زد، مانند: سازدهنی و دونده از امیر نادری.

درباره ی فیلمنامه شخصیت محور به صفحه ی 213 همشهری داستان تیر ماه 91 مراجعه می کنم که در بر گیرنده ی سوژه ی جدید "هادی مقدم دوست" فیلمنامه نویس "بی پولی" و سریال "وضعیت سفید" است.

سوژه ی جدید هادی مقدم دوست، فردی است که مقدم دوست او را در صف عابربانک دیده است. فردی که دمپایی پوشیده و معلوم است تازه از خواب بیدار شده است و برای چک کردن حساب پولی اش و احیانا برداشت پول،  مسیر چند عابربانک را طی کرده است. مقدم دوست با خواندن رسید دستگاه عابر بانک که متعلق به این فرد است، سوژه ی جدید خود را انتخاب کرده و می خواهد بر اساس این شخصیت یک فیلمنامه بنویسد. در واقع مقدم دوست شخصیتش را پیدا کرده است واین شخصیت اوست که در داستانی که نویسنده خلق می کند جولان داده و داستان را پیش می برد.

فیلمنامه موقعیت محور: در این نوع فیلمنامه، موقعیتی که شخصیت در آن قرار می گیرد مهم است. در واقع شخصیت در خدمت موقعیت قرار می گیرد. معمولا این نوع فیلمنامه ها با یک بزنگاه شروع می شوند و با یک بزنگاه هم به پایان می رسند. در این فیلمنامه، شخصیت به خاطر یک موقعیت در داستان حضور پیدا میکند.

مثال مهمی که درباره ی فیلمنامه موقعیت محور می توان زد، "جدایی نادراز سیمین" اصغر فرهادی است